Na Islandii już od końcówki listopada rozpoczyna się strojenie domów. Ludzie rekompensują sobie tym brak światła i promieni słonecznych. Tak, tak wiem że nie da się tego zastąpić ale wierzcie mi, nastrój robi robotę i latwiej jest przetrwać tu. Zdjęcia poniżej różnią 2 godziny (10 i 12 godzina)

Wschód słońca dzisiaj mieliśmy ok 11 zachód o 14.40. Przez kolejne 9 dni bedzie co raz mniej dnia. Dzisiaj było wyjątkowo pięknie, i jasno ponieważ na niebie nie było chmur. Kiedy jest pochmurno praktycznie nie robi się dzień. Wiele osób mówi że dziwi się nam. Bo to takie depresyjne miejsce. Ja lubię zimę na Islandii. Lubię #śnieg i #mróz. Nie przeszkadza mi że #noc opanowuje większość dnia. Mam wtedy popołudniu czas dla siebie, na realizacji swoich pasji. Czuję się bezpiecznie siedząc w moim bujanym fotelu. Oglądając ulubiony serial, czytając książkę czy robiąc na szydełku maleńkie skarpetki czy kocyki dla maleństwa które pojawi się niebawem w naszej rodzinie. Emocje opadły już i mogę powiedzieć z ręką na sercu, że ogromnie się cieszę. Będę ciocią, nie żoną wujka tylko prawdziwa legalną ciocią. Mój młodszy braciszek zostanie ojcem. Jestem dumna i szczęśliwa mimo że zwyczajnie zazdroszczę. Bo zazdrość nie jest zła. To nie są negatywne emocje. Często jest mylona z zawiścią. Zazdroszczę im tego szczęścia które ich spotkało bo sama o takim marzę. Nie ma we mnie jednak poczucia niesprawiedliwości czy złości. Tak miało być, a każde życie, każda ciąża i każde dziecko to cud. Dlatego cieszę się że mamy zimę a ja mam motywację o czas do tworzenia czegoś dla tego malucha bo to poniekąd krew z moje krwi. Wiadomość ta natomiast zamiast wcisnąć mnie w czeluści pościeli zalewając się łzami dała mi jeszcze większego kopa do działania. Żarty się skończyły skoro Młodzi drepczą nam po piętach. Ba … wyprzedzili już nas na zakręcie